Review ogen laseren: mijn persoonlijke ervaringen (intake t/m dag 3)

Ben jij je contactlenzen zat en het gedoe met die bril op je neus ook? Denk je er ook aan om je ogen te laseren en twijfel je nog steeds? Ben je op zoek naar een eerlijke ervaring hiervan? Ik (Saskia) liet mijn ogen laseren en hou een dagboekje van mijn ervaringen voor je bij. Review ogen laseren:

Ik zat er al jaren aan te denken, maar durfde de stap steeds maar niet te wagen. Het zijn toch je ogen en daar heb je immers maar één paar van. Maar ja, toen ik geen lenzen meer kon verdragen en ik gewoon te ijdel ben voor een bril kwam de stap naar het laseren van mijn ogen steeds dichterbij. Daarnaast hoorde ik vanuit mijn omgeving alleen maar juichverhalen…En toen ik het benodigde bedrag gespaard had, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb een afspraak gemaakt bij Bergman Clinics voor een vooronderzoek. Hier lees mijn review ogen laseren deel 1:

Het vooronderzoek

Het vooronderzoek bestaat uit een twee uur durend onderzoek waarbij ze van alles meten van je ogen: natuurlijk je sterkte (in mijn geval -7 en -5,25) of je een cilinder hebt (ja, ik had iets van 1,25), hoe je oogdruk is, hoe de vorm van je ogen is en nog veel meer. Daarnaast krijg je druppels waarvan je pupillen zich enorm verwijden. Dat zag er raaaaar uit :-). Enfin, na het gesprek met de arts was de behandelmethode “TransPRK” voor mij het geschiktste. Dat was een kleine tegenvaller, want dit is de methode die de langste hersteltijd kent en ook de meeste pijn. Ai…Maar goed, ik ben geen mietje dus ik ga er voor! Over drie weken is de afspraak voor de daadwerkelijke operatie in Utrecht.

De operatie zelf – Dag 0

Ik heb er naar uitgekeken, maar meer omdat ik wilde dat het voorbij was dan dat ik er zin in had. Ik ken inmiddels de verhalen over de klem, over het herstel, het druppelen….Mijn vriend gaat mee naar Utrecht, want op de terugweg mag ik niet rijden. Daarnaast is een beetje mentale steun wel prettig. Als ik aan kom worden mijn gegevens gecontroleerd. Die procedure zal nog een aantal keer worden herhaald – ze noemen dat de time out procedure. Daarna wordt ik geroepen om  nog een paar laatste metingen te doen. Zo kijken ze of je nog dezelfde sterkte hebt als bij de metingen van het vooronderzoek. Dat blijkt gelukkig het geval te zijn.

Daarna mogen we naar boven en krijg ik een tas vol medicijnen uitgereikt. Druppels, druppel, druppels…het duizelt me even, maar ik heb er vertrouwen in dat het vanzelf wel duidelijk wordt.

De inhoud van de “goodiebag”: druppels, druppels en druppels. Ze zullen mij de komende dagen vergezellen op weg naar het herstel.

Ondertussen heb ik een valium tabletje en twee paracetamol gekregen om rustig te worden en word ik een beetje licht in mijn hoofd. Niet lang daarna word ik geroepen en krijg ik een prachtig geel hesje aan (hé dat dragen ze in Greys Anatomy ook :-)), een mutsje op mijn hoofd en hoesjes over mijn schoenen. Ik word weer onderworpen aan de time out procedure terwijl ik lig te relaxen in een lounge stoel. Omdat ik mijn bril niet op heb zie ik geen reet…uh…niets, maar ik beantwoord keurig de vragen van de blauwe schim alias een verpleegkundige. Dan laat ie me alleen om te relaxen. Men, wat duurt dat lang….Ik tel de liedjes die door de speakers klinken om zo te gokken hoe lang ik hier al lig. Eindelijk is ie daar weer en mag ik mee naar de operatiekamer.

De operatie zelf

Daar zijn de arts en een verpleegkundige al aanwezig. Ik lig op een bed onder een soort van lamp (de laser). Ik krijg een velletje over mijn ene oog en mijn andere -vrije oog- krijgt een plakker om mijn wenkbrauw te beschermen. Mijn ogen worden schoongemaakt en er wordt gedruppeld. Uiteindelijk komt de klem op mijn ogen zodat ik niet kan knipperen. Heel eerlijk gezegd had ik juist tegen die klem heel erg opgezien, maar nu ie er eenmaal op zit vind ik dat reuze meevallen. De arts en de verpleegkundige praten tegen me en dat is fijn. Ik zie ze niet, maar hoor ze wel. Dan komt de laser en kijk ik naar een groen lampje. Ik onderga het maar gewoon. De arts vertelt me dat we bijna op de helft zijn, op de helft en bijna klaar…klaar!

Er volgen nog een paar druppels en dan wordt er een bandagelens opgebracht die ik een dag of vier in moet houden, als ware het een pleister op de wond. Met het tweede, linkeroog, volgt dezelfde procedure. En dan is het klaar! Kan ik al beter zien? Ik open mijn ogen en er is wel iets sprake van beter zicht, maar het houdt niet over. Maar gelukkig is dat ook geheel conform de verwachting. Dan mag ik terug naar mijn vriend en gaan we naar huis.

Weer thuis

Thuis aangekomen is mijn moeder om me lekker te verzorgen en te vertroetelen. Ze druppelt me ook, want dat vind ik nog een beetje spannend. Om het uur moet er gedruppeld worden en al gauw wordt me duidelijk dat dit geen overbodige luxe is. Het is lekker om de verkoelende druppels in mijn ogen te voelen. Natuurlijk zijn de andere druppels, zoals ontstekingsremmers en antibiotica noodzakelijk. TV kijken, op mijn mobiel of tablet kijken gaat niet. Dus ik luister naar de tv en ga vroeg slapen.

Dag 1

Ik heb redelijk geslapen en werd wakker met behoorlijk droge ogen. Ik begin de dag dus met druppels. Vanmorgen staat de eerste controle op het programma. Mijn moeder rijdt me erheen. Bij de controle kijken ze via een soort microscoop naar m’n oog en alles is goed. Nog geen vijf minuten later verlaten we het pand weer. De rest van de dag breng ik door op de bank, luister wat naar de tv en slaap een beetje. Oh en druppelen natuurlijk!

Dag 2

Vanmorgen opgestaan met de hoop dat het zich iets verbeterd zou zijn. Ik vind het lastig om te zeggen; mijn rechteroog is behoorlijk wazig en doet pijn. Ik druppel er een druppel pijnstiller/ontstekingsremmer in om de ergste pijn weg te nemen. Dat helpt. Omdat ik mijn haar vier dagen niet mag wassen (er mag geen water in mijn ogen komen) besluit ik naar de kapper te gaan. Daar kunnen ze immers mijn haar wassen zonder dat mijn ogen nat worden. Voor de zekerheid hou ik zelf een handdoekje voor mijn ogen, maar het is niet nodig.

Buiten heb ik trouwens continu mijn gekregen zonnebril op en dat is nodig ook: niet alleen voor het stof, maar ook vanwege de UV-straling en mijn ogen zijn wat gevoelig voor het licht. De rest van de dag blijft het zicht wazig en kan ik niet zo gek veel. Opnieuw vroeg naar bed dus! Saai!

Dag 3

Vannacht een paar keer gedruppeld en daarna gelukkig weer doorgeslapen. Vanmorgen was de pijn in mijn rechteroog bijna ondraaglijk en neem ik maar een pijnstiller in de vorm van paracetamol en druppel ik mijn rechteroog nog even met ontstekingsremmer/pijnstiller. Dat brengt wat verlichting, gelukkig. Of het zicht nu verbeterd is? Ik vind het lastig, het lijkt er wel een beetje op. Met een beetje moeite kan ik de ondertiteling van de televisie lezen. Vermoeiend is het wel en eerlijk gezegd zakt de moed me een beetje in de schoenen….komt dit ooit goed?

Dag 4

Als het goed is mogen vandaag de bandagelenzen eruit! Binnenkort lees je hier alles over.

Ook je ogen laseren? Mijn tips ter voorbereiding:

• Lees je goed in wat je kunt verwachten. Maar bedenk: de herstelperiode is per persoon verschillend en verloopt anders. Daarnaast wordt op de meeste websites de ideale herstelperiode beschreven. Dat kán dus voor jou anders zijn
• Neem vrij, want autorijden gaat niet. Ook het werken op de computer/laptop is vrijwel onmogelijk. Last but not least is het niet goed kunnen kijken ook retevermoeiend
• Zorg voor hulp thuis tijdens de eerste dagen. Om voor je te koken, maar ook om je te helpen met druppelen. En natuurlijk mag je jezelf gerust laten vertroetelen
• Haal voldoende boodschappen in huis om de eerste dagen door te komen. Haal ook wat lekkers in huis, want je mag jezelf best wat verwennen gedurende de herstelperiode.
• Je mag je haar niet wassen; een bezoekje aan de kapper kan uitkomst bieden: ze kunnen je haar wassen zonder dat er water in je ogen komt
• Wees geduldig. Een dooddoener tot en met, maar wel waar. Ik ben ook ongeduldig en raakte lichtelijk in paniek toen mijn zicht niet verbeterde.

To be continued…