Puberperikel van de week: “Kappen nou mam, noem me geen mop!!”
Blij en voldaan kom ik thuis na een enerverende dag op mijn werk. Samen met collega Irene hebben we op kantoor – uiteraard naast hard werken – verschillende radslagen gemaakt en kopstanden beoefend. Wat een gezelligheid, om een mede-turnende collega te hebben! Van gekkigheid gooi ik er in de huiskamer ook nog wat handstandjes tegenaan.
“Spoor jij?!” is Mia’s reactie. Gevolgd door: “Kan je wat drinken voor me pakken?” Nee, ik spoor niet, nooit gedaan trouwens ook. En terwijl ik Mia’s drinken pak en er een lekker appeltje bij schil besef ik me dat ik op het vlak van moederschap ook niet helemaal 100% functioneer… Hoezo pak ik haar drinken en ligt zij al een paar uur op de bank te appen, instagrammen en snapchatten? Om haar heen een bonte verzameling van chocoladewikkels, lege borden met ketchupvlekken en verschillende halflege (halfvolle?) glazen drinken.
Ach wat, ik ben in mijn hum en snijd bij het appeltje ook nog wat gezonde aardbeitjes en maak een extra groot bakje met haar lievelingsfruit: granaatappelpitjes. “Alsjeblieft mop, geniet er lekker van!” De etenswaar stal ik gezellig uit op een bijgeschoven tafeltje naast haar “nest”.
“Kappen nou mam, noem me geen mop!!”
1-2-3-4-5-6-7-8-9-10… Toch ben ik benieuwd, wie spoort hier nou eigenlijk niet?
Ikke! Want ik trek me er niks van aan en geef haar een dikke kus op d’r wang. Zo, dat zal haar leren.
Heej! Zo leuk dat jullie zo losjes met elkaar omgaan! Ik hoop ook zo’n moeder te zijn …