De puberperikel van deze week gaat over geld overmaken. Mia’s zak- en kleedgeld is de eerste week van de maand al op en dus wordt er zeker 12 keer per maand een extra beroep gedaan op mijn portemonnee. En een baantje zoeken?!…
“Mia, get a job!”
“Mam, ik ga toch niet voor 3,12 euro per uur vakkenvullen?!”
In mijn tijd…
Man, ik deed niet anders dan werken op zaterdag vroeger. Mijn eerste bijbaantje was overigens een hilarische. Mijn vader had in de Codi (supermarktketen in de jaren ’80) een baantje voor me geregeld als caissière. Ik was 12 maar zag eruit als 7. Dyscalculie was toen nog geen begrip maar ik leed er wel aan. De opmerkingen van de Codi-klanten waren niet van de lucht:
“Meisje, waar is je telraam?”
“Weet je mama wel dat je hier bent?”
“Zo zo, kan jij überhaupt wel al tellen?”
Ik heb het 1 dag volgehouden. Of laat ik anders stellen. De Codi heeft het 1 dag met me volgehouden 😉
En dus ging ik maar bollenpellen. 2,50 gulden per volle mand. Maar aangezien ik het bollengooien leuker vond dan het bollenpellen raakte de mand nooit vol en ging ik 9 van de 10 keer met lege handen (met blaren!) naar huis. Nou ja, 9 van de 10 keer, ik denk dat ik het 2 dagen heb volgehouden.
Na het vakbullen bij een bouwmarkt, de slagerij van de Végé en de drop bij de HEMA (ik vrat er meer dan dat ik verkocht) kwam ik uiteindelijk terecht bij de Vomar waar ik het “met veel plezier” 2 jaar heb gewerkt.
“Maam, kan je even geld overmaken!”
Ook Mia heeft bij de Vomar gewerkt. Het was haar allereerste baantje voor wel 3 maanden lang. Ok, het verdient niet top en het is hard werken. Maar het is op alle fronten natuurlijk een ideale leercurve.
“Waarvoor moet ik nu weer geld overmaken Mia?”
- Ik moet mijn OV opladen.
- Dan kan ik wat lekkers halen (want wat jij hebt gehaald…).
- Mijn lenzen zijn op.
- Ik moet nog een cadeautje kopen voor Valentijnsdag.
etc…
Maar de kraan gaat dicht! Wie geld wil moet ervoor werken. En als ze geen baantje wil zoeken, dan creëer ik er toch eentje?
“Ik maak 5 euro over maar dan ga jij voor mij werken!”
“OMG ik moet toch niet weer het oud papier wegbrengen?”
Dat moet ze natuurlijk ook, maar daar ga ik niet voor betalen 😉 Mia wordt mijn assistent-OHIMP-er. Telkens als ze geld vraagt bedenk ik een klusje dat zij gemakkelijk kan uitvoeren voor mijn blog. Foto’s bewerken, collages maken, dat werk. En zie hier het eerste artikel met haar hulp:
16 keer superschattige Pinterest poezen
Wauw, ze heeft nu wel één van de mooiste baantjes die je op die leeftijd kan krijgen! Maar eigenlijk moet ze (voor bijvoorbeeld in de vakanties) ook een eigen baantje zoeken, dat is goed voor de sociale ontwikkeling (omgang met leidinggevenden, collega’s, klanten). En als ze elke vakantie iets anders uitprobeert, vindt ze uiteindelijk wel een baantje wat ze wél leuk vindt!
Inderdaad…
Heel goed van je dat ze leert om te gaan werken als ze geld nodig heeft om iets te gaan kopen.
Het loopt zo aardig op als ze het blijft vragen en het is goed voor de opvoeding.
Xoxo