Skiën, kan je dat verleren?

In 1986 deed ik het voor het eerst. Ik zag er al tijden naar uit maar vond mijn onervarenheid wel een spannend punt. Wat trek je aan op zo’n moment en hoe gedraag je je als hij vraagt: beweeg je heupen eens wat soepeler en buig wat dieper door je knieën? Luister je dan gewoon braaf of geef je hem zonder pardon een ram met je skistok…

Het was 1986, ik was een spetter van 16 en samen met mede-spetter Ilja gingen we de pistes van Ischql onveilig maken. Je begrijpt dat het niet bij de pistes is gebleven? Twee weken later, met Ilja’s vader als skileraar, had ik de grondbeginselen van het skiën (en alles wat erbij hoort) onder de knie..

In de jaren die volgen doe ik het nog een keer of 6.

Steeds in wisselend gezelschap maar altijd weer even leuk. Mijn laatste skivakantie zal in 1996 zijn geweest? Daarna is het er simpelweg niet meer van gekomen.

De liefde voor de sneeuw is echter gebleven. Best wonderlijk als je bedenkt dat ik een enorme koukleum ben? Maar bij skiën is dat anders. Je bent constant in beweging. Je sjouwt, je strompelt, je skiet en je vreet je vol. Na zo een dag hard werken duik je rozig je bed in en de volgende dag begint het riedeltje weer van voor af aan.

Kan je skiën verleren?

Dus je hebt 18 jaar niet geskied en je krijgt de kans om het weer eens te proberen, grijp je die dan met beide handen aan? JA! “Want skiën, dat verleer je niet… het is net als fietsen!” werd mij verteld. En het blijkt waar te zijn. Een grootmeester zal ik niet worden en natuurlijk ben ik de eerste afdaling een beetje bibberig en wiebelig. Maar al snel neemt mijn pelvis de oude vertrouwde houding aan en schieten mijn knieën in de juiste stand.

De juiste looks op de piste

Skiede ik in de jaren ’80 en ’90 nog rond als een dik gewatteerd michelinmannetje, anno 2014 is de skiuitrusting gemaakt van veel dunner en flexibeler materiaal. Ik wil natuurlijk niet achterblijven en scoor een outfit van Protest. De jas heeft het patroon van ontwerper Marc Janssen, die allerlei duurzame projecten doet. Handige ventilatieritsen en allerlei fijne zakken. Het vakje op mijn linkermouw begrijp ik niet helemaal, maar blijkt voor je skipas te zijn. In “mijn tijd” had je een skipas aan een koordje en stond je te hannessen bij de poortjes. Niet in deze tijden. De skipassen van tegenwoordig hebben een chip en kunnen dus mooi in het speciale vakje blijven.

Ik ben voor JUST AWAY in Tirol. Noortje, Tommie, Stan, AnneMerel, Mike en Suzanne zijn mijn matties. Wat een toptijd! In dit filmpje zie je in een notendop wat we gedaan hebben. (Het filmpje bouwt zich op, net als onze vriendschap: eerst wat rustig en verkennend maar gaandeweg steeds gezelliger en aan het eind zelfs een tikkeltje… Losbandig?)

Op naar de volgende wintersportvakantie 🙂 En die nadert met rasse schreden: in januari ga ik 4 dagen “sportieve en culinaire sneeuwpret” beleven in Brixental, jiehaa!